Қазақ әдебиетінің мәңгілік мәйегіне айналған Қасым Аманжолов шығармашылығы – ХХ ғасыр поэзиясының алтын діңгегі. Оның өлеңдеріндегі лирикалық сарын – ақын жүрегінің күйі, ел тағдыры мен адам болмысының терең бейнесі.
Қасым – сезімнің ақыны. Оның лирикалық өлеңдерінде ішкі жан тебіреніс, азаматтық үн мен нәзік махаббат тұтасып жатады. Ақын поэзиясы шыншылдықпен, эмоциялық серпінмен, қуатты образдармен ерекшеленеді. Ол – оқырман жүрегіне тіл қататын, өмірдің шындығын өлеңнің шуағына бөлеп жеткізген суреткер.
Махаббат пен сағыныш – Қасым лирикасының өзегі
Ақынның махаббат лирикасы – шынайылығымен, нәзіктігімен және терең ішкі драматизмімен құнды. «Дариға, сол қыз», «Сен неткен бақытты едің, келіншек!» сынды өлеңдері ұлт поэзиясындағы махаббат тақырыбының биік үлгісі саналады. Бұл өлеңдерде әйел бейнесі – тек сұлулық нышаны ғана емес, ол – рухани тірек, махаббат пен өмірдің нұрлы символы.
Азаматтық үн мен ел тағдыры
Қасымның лирикасында елге деген махаббат пен Отан алдындағы перзенттік парыз да ерекше орын алады. «Ақын өлімі туралы аңыз», «Біздің дастан», «Сен елімді сүйесің бе?» атты өлеңдері — азаматтық лириканың асқар шыңы. Ол өзінің «Мен – қазақпын» деген бір ауыз сөзбен бүтін бір ұлттың рухын жеткізе білді.
Табиғат пен философиялық толғаныс
Қасым өлеңдерінде табиғат көріністері – жай ғана бейнелеу нысаны емес, ол ішкі күй мен философиялық терең ойдың айғағы. «Өзім туралы» өлеңіндегі:
«Келемін өмір сүріп, өлемін өмір үшін…» деген жолдар – ақынның өмірге құштарлығын, пендешіліктен биік тұрған рухын айқын көрсетеді.
Қорытынды
Қасым Аманжолов лирикасы – қазақ поэзиясының асыл қазынасы. Ондағы сыршылдық пен шынайылық, жүрек тербетер ой мен сезім – бүгінгі оқырман үшін де, ертеңгі ұрпақ үшін де рухани сабақ. Қасым жырлаған махаббат, елге деген сүйіспеншілік пен өмірге құштарлық – мәңгілік сарын.
Қасым жырлары – ұлттың жүрегінен шыққан, сол жүректе мәңгі қалатын сөз өнерінің асыл үлгісі.
Темирешова Нургул Насебенкызы
